ارتباط بین مؤلفه های هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی در اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1390

  زمینه و هدف : در دنیای پر تلاطم امروز رضایتمندی از زندگی زناشویی رو به کاهش گذاشته و در این بین ارتباطات و نوع   نگاه افراد به زندگی می تواند سهم عمدهای در افزایش رضایتمندی داشته باشد . این مطالعه با هدف تعیین همبستگی مؤلفه ­ های هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی در اعضا هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی انجام گرفت .   مواد و روش ها : جامعه آماری این مطالعه توصیفی که در سال 1390 و در کلیه مراکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه   علوم پزشکی رفسنجان انجام شد، کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه فوق الذکر بودند . شرکت کنندگان، به سوالات پرسشنامه   پاسخ دادند . با توجه به نوع مطالعه، از ضرایب Enrich و رضایتمندی زناشویی Bar-on های هوش هیجانی اجتماعی   همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین آزمون تی استفاده شد .   یافته ها : میزان رضایتمندی نسبی زناشویی در مطالعه حاضر 68 درصد و میانگین نمره هوش هیجانی 337 بود . در مجموع   هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی با متغیر جنسیت و سن ارتباط نداشتند . از میان ابعاد مختلف رضایتمندی زناشویی،   بعدهای روابط بین فردی و همدلی با متغیر جنسیت از نظر آماری رابطه معنیداری نشان داد . همچنین بین ابعاد هوش   هیجانی، فقط بعد مسئولیتپذیری بین زنان و مردان از نظر آماری اختلاف معنیداری داشت . نمره کل هوش هیجانی و   رضایتمندی زناشویی با جنس ارتباط معنیدار نداشت . در مجموع، تمامی مؤلفههای هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی   با یکدیگر رابطه آماری معنیداری داشتند. 37 درصد از رضایتمندی زناشویی توسط هوش هیجانی قابل پیشبینی بود .   نتیجه گیری : با توجه به ارتباط بالای هوش هیجانی با رضایتمندی زناشویی پیشنهاد میگردد سازمانهای متولی امور   آموزش در کشور، بیشتر به مقوله آموزش مهارتهای لازم جهت افزایش هوش هیجانی بپردازند تا باعث بهبود روابط زناشویی   و محکمتر شدن بنیان خانواده گردد .